De Vlucht en een week vol vanalles

De laatste dagen in Nederland zijn snel gegaan, eigenlijk een beetje te snel. Snel nog een paar dagen werken en van mijn zuurverdiende centjes een mooie laptop gekocht. Maar zoals gewoonlijk als je de goedkoopste versie ergens van koop werk het niet zoals je wilt. Dus met de laptop terug naar de winkel en voor 200 euro extra een andere gekregen die veel beter is maar helaas had ik dat geld ook ergens anders voor kunnen gebruiken.

Maar goed, de laatste dagen hadden ook wat leuks, want toen ik Donderdag de 3e mijn huis binnen kwam wandelen werd ik vriendelijk verzocht op mijn kamer te gaan zitten en er niet meer af te komen tot ik geroepen werd. 30 minuten later kwam Brit mijn kamer ingewandeld en bond mij een blinddoek voor, toen moest ik 6 trappen af en de halve stad door. Ondertussen na 2 lantarenpalen geschampt, tegen een vuilnisbak gewandeld een fietser bijna omvergelopen en 4 keer mijn enkel verstuikt mocht ik stil blijven staan. En toen de blinddoek afging, lag daar een heel mooie picknick die ik samen met mijn huisgenoten zou verorberen, Anneloes Brit en Marjolein hartstikke bedankt.

Later nog een borrel met ze gedronken en met een paar vrienden naar scooters toe, een leuke laatste dag in Leeuwarden.

De volgende dag moest ik weer vroeg terug naar Deventer om de verjaardag van mijn zus te vieren en dan ook direct maar die van mij. Mijn grootouders waren er en de rest van mijn familie en het was erg leuk en nog een paar leuke presentjes gekregen. Maar aan al het goede komt een eind want na het inpakken van mijn koffer en handbagage was het tijd om nog een filmpje te kijken en netjes me nest in, de volgende dag zou druk worden.

Za. 5 mei
Vroeg op en nog de laatste paar dingen klaarleggen voor de trip, en na mijn broer en zus afscheid te hebben gezegd, naar schiphol gereden met de ouders. Daar was het nog even wachten in een café op Michiel en Pieter en hun familie. Na ingecheckt te hebben en nog een paar uurtjes wachten vertrokken we uiteindelijk via London Heathrow en Johannesburg naar Port Elisabeth. De eerste en laatste vliegtuigen waren netjes en klein en de vlucht was redelijk soepel, behalve de landingen want die zouden om maar te zeggen op het land neerploffen. Het grote vliegtuig was wat krap (London naar Johannesburg) maar we hadden ieder een eigen lsd TV’tje met een hele hoop keuze aan videomateriaal en muziek wat ons de reis goed vermaakt heeft. Verder was het eten erg goed voor vliegtuig standaarden en heb ik naast wat weinig beenruimte weinig te klagen.

Bij aankomst in Port Elisabeth liepen we lekker de hitte in en er stond een ‘te’ klein busje te wachten op ons die ons eerst naar een auto verhuurbedrijf bracht om nog meer spullen en mensen op te halen. Daar kwamen we ook de dames van de groep tegen die net 2 weken vakantie hadden gevierd in ZA, lekker bruin allemaal ondanks het niet zo denderend goede weer in die 2 weken.

Maar wij hadden natuurlijk het goede weer meegenomen en zijn met 2 man extra terug in het busje gedoken en zijn met 9 man en bepakking in 2 hete uurtjes naar Port Alfred gereden. Zonder beenruimte en met een raam dat niet opkon omdat de vorige groep er een ongeluk mee had gehad. (botsing met een muilezel met 120 km/u (de auto, niet de ezel)) Maar ze hadden het heel goed met tai-ripjes en duck-tape gerepareerd dus we konden zo weer verder, alleen elke keer wanneer er een auto wat dicht langs reed hadden we het gevoel dat de gehele zijkant eraf zou vliegen. Best spannend als je aan het raampje zit.

Maar de 2 jongens die we oppikten waren toevallig mijn nieuwe huisgenoten en toevallig ook de oude van Jasper. Erg goed ontvangen door die 2 en ben zelf dezelfde dag nog met hun gaan zwemmen in zee. Jasper had heel tactisch zijn bodyboard achtergelaten omdat hij naar de Kalahari woestijn ging. Iets wat ik helemaal niet erg vond. ’s Avonds op de campus gegeten en daarna een biertje met mijn nieuwe huisgenoten gedronken en toen vroeg mijn bed in.

Mijn eerste indruk van het land was dus ook dat het heel erg groot was, later werd me ook uitgelegd dat dit een van de reden van de armoede zou zijn omdat er heel veel rijke gebieden zijn maar ook heel arme.

Week 1

De eerste dag moest ik vroeg op school zijn dus ik had de wekker netjes op 6.45 gezet, maar toen ik wakker werd en lekker had gedouched viel het op dat de tijd op mijn horloge anders was dan die op mijn wekker, de wekker stond een uur verkeerd en ik was te laat voor school. Goede indruk voor de eerste dag. Gelukkig was er nog niets belangrijks verteld en kon ik gewoon oppikken waar de rest gebleven was. De lessen op school zijn erg interessant en vertellen veel over de armoede in het gebied in en rond Port-Alfred, al zijn ze een beetje demotiverend omdat alle lessen over al het slechte in Zuid-Afrika gaan en dat is niet altijd even leuk. Ook hebben we enkele tripjes door de townships gehad en mijn zelfvertrouwen begint hoe verder de week vordert weer terug te komen en vind het steeds minder moeilijk om met de zwarten om te gaan.

Er zijn 2 townships in Port Alfred, het Zwarte NeMaTo zoals ik eerder verteld had en het gekleurde Stationhill, de meeste huizen zien er nog redelijk uit vergeleken met de dingen die ik in Thailand gezien heb. Dit komt voornamelijk doordat veel mensen een huis door de overheid krijgen betaal wat hele simpele hutjes zijn maar veel en veel beter dan wat de slechtste huizen. Wat nog het ergste is, is dat allemaal huizen door elkaar staan, best fatsoenlijke naast golfplaat hutjes en halve kastelen voor de rijkere zwarten naast hout en modder huisjes. Wel hebben de meeste stroom en veel ook stromend water maar er is weinig werk en het kleine beetje geld dat verdient wordt, wordt niet verdeelt.

We hebben nog naar een paar schooltjes geweest en hebben een uitgebreide rondleiding door een groot TBC kliniek gehad waar heel goed werk gedaan werd en waar ze ons heel subtiel gevraag had ons te helpen met het werk dat gedaan moest worden in de zaal voor de pasgeboren baby’s, ja ook die hebben tbc. De rest van de week is georiënteerd op de verschillende projecten die gedaan moeten worden en we moeten op vrijdag een presentatie over onze motivatie maken en dan worden ook de projecten verdeelt. Ik heb mijn ogen gezet op het verbeteren van de Activity Centre die een paar jaar gleden gebouwd is en verdergaan met het speeltuin project. Ik ben ook trots om te vertellen dat alle acties die we in Nederland hebben gedaan uiteindelijk ongeveer 4000 euro op hebben gebracht.

Verder hebben we nog de Pabo studenten geholpen die 2 keer per week activiteiten organiseren voor kinderen in de Activity Centre erg leuk maar ook lastig vooral omdat sommige kinderen wel heel veel aandacht willen en niet alles gaat zoals je het bedoelde. Wel leren we ze veel zoals welk eten gezond is en welk niet, hoe ze hun tanden moeten poetsen en een beetje respect tegenover andere mensen. Het loop helaas niet altijd zo goed als je wilt want donderdag werd er een radio gejat die wijn maar hadden genomen tien we buiten spelletjes wilden spelen met de mensen.

Maar genoeg over alle lessen die een mens veranderen ik doe ook andere dingen hier, met de jongens van Port ‘O Call wordt regelmatig een bietje gedronken na een dag hard zweten en we hebben op woensdag avond ook nog met 10 man een film gekeken op een laptop, erg gezellig en op een gegeven moment viel de stroom uit en moesten we op de accu verder kijken totdat die op was en van laptop moesten verwisselen. Improviseren lukt redelijk hier.
Het eten is redelijk tot goed, en ik denk niet dat ik lichter terugkom dan dat ik hierheen ben gegaan, al is erg genoeg gelegenheid voor sport en spel. Ben tot nu toe alleen nog maar wezen zwemmen en hardlopen, maar ga binnenkort zeker een potje rugbyen met de Zuid Afrikanen en misschien een paar roekeloze Hollanders zoals ikzelf. Er gaat ook een stem door de groep van mensen die willen gaan Hockeyen en ik heb mezelf voor alles opengezet.
Op donderdag ben ik nog met de humanitarian groep een boot tocht gemaakt op de Kowie River en dat was erg geslaagd, we zijn achteraf nog lekker wezen eten in een Vis Restaurant waar de service erg snel was, zeker voor een groep van 15 man. Daarna nog een kroeg ingedoken maar toen was ik helemaal kappot van een lange dag.

Dit weekend moet ik nog uitvogelen wat ik ga doen want alle jongens van Port ‘O Call zijn de hort op, maar ik heb nog genoeg te zien hier in de omgeving dus ik red me wel.

Het is uiteindelijk een wat langer verhaal geworden maar een mens maakt wat mee.

Groeten Wout