In den beginne bouwde men een brug.

De brug was groots en imposant en werd de hoogste van zuidelijk Afrika. Maar het bouwen van zo’n brug gaat nooit zonder gevaar en op een dag viel een van de werkers van deze brug. 180 meter donderde deze man naar beneden en zag zijn leven eindigen in een rood hoopje rommel. Maar zijn eind was niet die dag want om zijn voeten had hij een stuk touw zitten die hem van de ondergang behoedde. Enkele decennia later springen geregeld gekken van deze zelfde brug, tot de dag aan brak dat ondergetekende gek zijn kans nam om het einde des levens in de ogen te kijken tewijl hij van de brug naar de zacht glooiende vallei storte.

Om een vaag verhaal kort te maken deze jonge heeft gebunjie jumpt. En niet zomaar een bunjie maar van de hoogste ter wereld. Een 180 meter sprong in 5 seconden van een brug van 216 meter. De ervaring was geweldig en zeker onvergetelijk en elke keer dat ik eraan denk, dus ook nu, gaat het bloed weer in mijn lichaam pompen.

Maar een verhaal moet je bij het begin vertellen. 2 weekenden en een week zijn verstreken en hier staat nog steeds op bijde benen een gek met blond haar. Het eerste weekend heeft deze gek zich slecht gedragen. Zaterdag een rugby wedstrijd bekeken met de locals. Z-A tegen Engeland, een geweldige wedstrijd waarin Z-A Engeland leterlijk de grond in boorde (58 – 10) vandaaruit practisch direct de kroeg in en veels te laat mijn bedje in en er veels te vroeg weer uit. Zondag was de dag van de Tug o’War (touwtje trekken) en met school hadden we een team bij elkaar geschraapt, alle ‘lichte’ en ‘fitte’ jongens moesten aantreden.

Daar hoor ik met mijn 90 plus kilo natuurlijk ook bij en die ochtend stonden we met z’n 10en op een golfveld in de buurt van Port-Alfred. De Tug o’War competitie is heel populair in de omgeving en er stonden dus ook 24 mannen teams en 5 vrouwen teams. Wij deden mee onder de naam ‘Aarg Aarg’ (flink hard uitspreken) en met een team van 8 brakke mensen 2 nuchtere en ons peleton aan managers en support crew stonden wij aan een touw te trekken. Uiteindelijk zijn we 5e geworden na enkele zwaardere en sterkere teams van hun plek afgesjord te hebben (wie niet sterk is moet slim zijn en 4 ankers hebben in plaats van 1). Een dag goed besteed en een week met zware spierpijn en kappotte handen rondgewandelt.

De week was niet veel anders dan de anderen en we zijn gewoon met school bezig geweest, het project van de speeltuin begin eindelijk een beetje op gang te komen en we hebben het land al vlak kunnen trekken. Verder vrij weinig gebeurt.

Afgelope weekend was een ander verhaal want, Port o’call ging naar Jeffries bay, de Surf resort van Zuid Africa en natuurlijk deze jongen heeft niet gesurft. Inderdaad, niet gesurft. Vrijdag aangekomen en lekker in de backpackers gefeest en de dag daarna het dorp ingeweest en een flinke smak geld aan kleren uitgegeven. ’s Middags ongeveer het zelfde verhaal als de week ervoor, lekker naar rugby gekeken (weer Engeland vs Z-A maar dit keer in Engeland) ongeveer zelfde resultaat en weer een leuk feestje achteraf. ’s Avonds wouden we naar een pizzaria om te gaan eten maar het ‘restaurant’ waar we heen wouden bleek een afhaal tent te zijn, niet echt speciaal dus. Na een snelle pizza, weer terug naar de backpackers en heerlijk verder feesten. Zondag zijn we naar de bunyee geweest en ’s avonds met z’n allen uit eten in Port Alfred waarna iedereen welverdient z’n nest in dook.

Zoals je leest is mijn tijd hier erg mooi, het gaat alleen veels te snel en het project dat ik met mijn groepje doe gaat wat langzaam. Naast al het goede van die prachtige land heeft het ook wat nadelen. Zoals

Verkeer,
Men rijd hier links, niet bepaald een probleem want het is gewoon even wennen en dan lukt het wel. Het nadeel aan het verkeer is dat het bijna altijd met groot licht rijd en bijna nooit lager doet wanneer er iemand langskomt (soms wel met auto’s bijna nooit tegenover voetgangers) en je ziet dus vrij weinig.
Verder rijden ze hier erg hard en harder als de wegen beter worden, deze zijn trouwens in best goede staat. Er lopen hier ook regelmatig allerlij wilde beesten over de weg, vooral koeien maar ook genoeg bokken, en als je in een safarie zit nog veel en veel andere beesten.

Mensen,
De mensen zijn hier over het algemeen erg aardig, maar in Port-Alfred heb je een beetje alle slechte voorbeelde bij elkaar geraapt op 1 zootje. Ze zijn aardig tegenover jou maar zodra je wat van ze wil, of ze wat wil laten doen moet je goed je best doen en flink netwerken om dingen in gang te brengen. Vooral de plaatselijk overheid werk niet echt mee. Daarbij komt ook nog dat wij het leer systeem willen verbeteren maar ze zijn hier spontaan met z’n allen gaan staken in het onderwijs en de minder belangrijke ambtenaren. (de rest, ziekenhuizen en politie, word aan het werk gehouden onder druk van het leger). Dan komt ook nog de mentaliteit hier veel voor van ieder voor zich, oog om oog tand om tand. Niemand helpt hier elkaar uit eigen initatief en alleen als er wat te halen valt is er wel wat te regelen. We hebben voor bijvoorbeeld de speeltuin veel mensen over weten te halen door te zeggen dat hun naam bij het speeltuin komt te staan, met dit hebben we onderandere speelgoed en stenen weten te regelen.

Gelukkig zijn er ook genoeg goede mensen en alles wat we doen wordt met open armen ontvangen want het betekend dat ze wat krijgen. Er zijn genoeg initatieven vanuit de communie en daar zijn de armsten dan ook erg dankbaar voor.

Hier scheint de zon nog en met een beetje open gesteldheid kom je een heel end al is het soms wat demotiverend.

Groetjes
Wout

Ps: ik heb mijn adresgegevens nooit doorgegeven aan de meesten van jullie, hierbij alsnog.
EISS University (the old Kowie hotel)
First Grandstreet
6170 Port- Alfred
South Africa