Tijdig een verhaal

Nu heeft Kim alweer haar tweede verhaal verteld en ik ben geloof ik sinds ze hier is er niet meer aan toegekomen. (Kimghana.waarbenjij.nu)

Kim is er alweer 3 weken en dat is heerlijk. Haar ophalen was op zich al een avontuur. Ik moest haar ophalen in Managua omdat ze gewoonweg geen Spaans spreekt en zodat wij lekker even een avondje samen hadden voordat we in het groepsleven van ‘La casa verde’ werden gegooid. Ik had al een ticket geboekt en op zaterdag middag na een goed nachtje uitslapen stond ik ruim op tijd op het vliegveld.

Omwille van kim had ik mij goed geschoren met een nieuw mesje(baard moest weg, snap je dat nou??, prikt blijkbaar..) en had me helaas gesneden waardoor de politie agente op het vliegveld mij aardig aan het uitlachen was zeker toe n ik het verhaal vertelde. Het vliegtuig zelf was een mooie ervaring want het was een 12 zittertje, ik zat recht achter de piloten en kon goed meekijken van wat er allemaal gebeurde in de vlucht. Je voelde echt alles, beetje te vertalen als het verschil tussen rijden in een kart of in een grote auto, dus als de piloot een wolk zag vloog hij er gewoon rustig omheen en mocht dat niet meer lukken er gewoon dwars doorheen met de menige turbulentie vandoen. De dame die naast mij zat greep spontaan mijn hand wat weer resulteerde in een leuk gesprek waardoor de vlucht rap verliep. Ook de landing was leuk want ik kon overal mee meekijken.

Vroeg in Managua moest ik maar even wachten tot kims vlucht aankwam en heb die tijd maar besteed aan het inchecken in het hotel en heerlijk eten bij een straat tentje. Kim landde vrij laat en ik kon niet wachten tot ze in mijn armen was. Op zo’n moment realiseer je je wel hoeveel je iemand hebt gemist. De dag erna terug en Kim het huis en de stad laten zien waarna we lekker de dag hebben afgerond op het strand.

De week erna was het wel een verandering doordat kim nu direct meedeed met het team. Dit zorgde dat alles spontaan een stuk soepeler liep en waardoor de discussies een stuk soepeler verliepen. Dit gaf mij weer wat hoop voor de rest van het project want hoewel het project erg leuk is en tot nog toe redelijk goed verloopt zijn de onderlinge werkwijzes en gedachtegangen in het team wel erg verschillend. Dit lijd vaak tot frustraties en heeft mij op echt slechte momenten wel eens aan het denken gezet om te zeggen, ‘dames ik kap ermee’ en het bouwteam voor de resterende tijd te gaan helpen. Gelukkig is het nooit zover gekomen.

Training 5 ging over het gebruik van de materialen in de les die ze eerder hadden gemaakt en dan is het ook leuk om te zien dat ze deze materialen al in de lessen gebruiken. Voor Kim was het wel lastig om in het ritme te komen want toen wij aan het project begonnen hadden we een paar dagen rust om van de jetlag af te komen maar Kim moest direct aan het werk. Ook de taal barrière is lastig maar met hulp van Josué gaat het redelijk, ook ik moet af en toe vertalen en en zijn van een tolk is nog niet zo makkelijk als je denkt..

Dat weekend lekker een eind wezen fietsen met Kim en Inge naar een dorpje zo’n 20 km verderop en het was goed warm dus meteen de lokale winkel leeg gekocht aan drinken en nog in een lokaal riviertje gezwommen en geouwehoerd. Leuk om allemaal gekke sprongen te maken en thuis de opmerking krijgen dat de 3 meest serieuze mensen van de groep ook zo gek kunnen doen (ík een van de meest serieuze mensen van de groep????). ’s avonds een afscheidsfeestje gehad met piñata van de noorse dames (zal mijn danspartners missen) waar de volwassenen op de snoepjes doken alsof het goud was.

Dag erna ook een kinderfeest gehad van het zoontje van onze kok waar ik voornamelijk bezig bent geweest met spelen met de kinderen (touwtje trekken (1 tegen 15 ;) ) touwtjes springen, elkaar achterna zitten) en daarnaast veel te veel suiker binnenkrijgen. Aan alles wordt suiker toegevoegd, van koffie tot sinaasappelsap tot frisdrank dus soms heb je daar wel genoeg van.

Dat was het weekend en de week erop hebben we training 6 gedaan over samenwerken en ik ben die week bezig geweest met het voorbereiden van een dagje zeilen voor de groep. Na meerdere bezoeken aan verschillende reisorganisaties kwamen we bij een amerikaan die hier woonde en dit soort dingen als extra werk deed. Leuk gesprek mee gehad en hij had een redelijke prijs dus de boel geregeld.

Helaas kon het niet zo zijn en hoewel alles al geregeld was en iedereen op tijd op was en al bij de boot stond blies de schipper het af omdat het zou gaan stormen. Erg jammer en ik baalde flink dat de tweede keer dat ik iets organiseerde de boel letterlijk weer in het water liep.
Dit keer gelukkig wel al mijn geld teruggekregen en besloten niets meer voor de groep te organiseren.

De discussies in de groep waren ook weer opgelaaid en toen er een zich ziek melde op een dag dat er erg veel moest gebeuren, en het dus op mijn bord terechtkwam, laaide het nogal op na training 7. Bijna een halve week niet met mijn team gesproken en uiteindelijk hebben we het afgelopen maandag uitgesproken maar het blijft moeilijk.

Het weekend was erg leuk ongeacht dat want we hebben zaterdag een halve dag op een (grote) boot gezeten in het zonnetje, gekker capriolen van de boot gemaakt en getracht een wedstrijdje vissen te winnen van Inge. Helaas ving niemand iets dus hebben we het gelijkspel gehouden.
Zondag met het educatieteam naar het dorpje van Irma gegaan, erg leuk en voor het eerst in een oude Amerikaanse schoolbus gezeten die ze hier als bus dienst gebruiken. Klapband halverwege en daarvoor redelijk door elkaar geschud en verstoft door de onverharde wegen kwamen we aan en hebben een leuk dagje gehad. Voor de terugweg kwam Irma met een leuke verassing dat er geen bus terugging en dat we moesten liften.

Nog nooit bewust gedaan en dus stonden we daar aan de kant van de weg. Gelukkig hoefden we niet te lang te wachten en hebben op de terugweg achterin een pick-up gezeten. Tot ook deze een klapband kreeg en geen reserve had. Uiteindelijk met een andere schoolbus naar Puerto teruggereden en omdat de bus nogal vol zat hebben we op het dag gezeten. Een erg leuke ervaring en denk dat ik dat nog een keer ga doen als we straks naar waspam rijden. Een lange dag en een paar rijstzakken zorgde er wel voor dat we bijna in slaap waren gevallen toen we de stad inreden.

De rest van de week de vakantie en training 8 voorbereid. Helaas ging die niet door omdat er een half uur voordat we naar school zouden gaan om de training te geven de les werd afgebeld omdat de docenten naar Mined moesten. Best balen maar we zijn het ondertussen gewend dat dingen onverwachts niet doorgaan, jammer is wel dat vaak de kinderen hiervan de dupe zijn.

De dag hebben we verder wel goed besteed met het uitwerken van allen handleidingen en het voorbereiden van het schilderen van de binnenkanten van de lokalen. We hebben een schilder gevonden om ons te helpen en ben benieuwd naar zijn schetsen.

Nog een paar uur en dan vakantie dus ik moet de tas maar een in gaan pakken. Een aardig verhaal maar er gebeurd ook zoveel hier..

Groetjes
Wout