De laatste 2 weken in Peurto.

Dat was hard werken..

Semana Santa voorbij (zie verhaal op kimghana.waarbenjij.nu) en dan ook meteen rust voorbij. De dag van aankomst in Puerto hadden we meteen de training geplant die de week voor Semana Santa niet doorging, opkomst was niet echt geweldig en van de docenten die er wel waren waren er een paar nog brak van een feest de avond van tevoren.
Maar de show must go on en toch een leuke training gegeven.

We waren ook van ons team met zijn driën omdat Johanna een parasiet ergens tegen was gekomen en die nogal ziek in granada was gebleven. De rest van de week werd besteed aan het afmaken van de laatste training (9) en het proberen af te ronden van de laatste documenten en handleidingen.

Daarnaast had ik als project van mijzelf het op mij genomen om een schommel te maken voor de kinderen op school. Erg leuk maar het was wel een beetje veel hooi op de vork. Die week waren we met een man minder en ik had mij ook verkeken op het materiaal waarmee ik op de bouw mee kon werken, zoals het missen van stroom en boormachines etc.etc.

Maar in 2 dagen had ik dan toch alle onderdelen verzameld (wellicht allemaal verschillende maar ik had ze wel) en het gehele frame stond overeind. Ik kreeg hulp van de locale vrijwilligers en dat ging vrij aardig, tot het moment dat ik de 2 beste kreeg die de wijk te bieden had. Belachelijk hoe goed die jongens zijn, spijkers van 15 cm lang dwars door een balk van 25 cm zonder voorboren in 6 slagen (de eerdere was ik ondegeever een half uur mee bezig geweest) en het is ook nog eens een soort hardhouten vorm van dennenhout.
Dus toen ging het vrij hard. Uiteindlijk op de dag voordat we naar Waspam gingen de puntjes op de i gezet en samen met het bouwteam de schommel afgemaakt. Zwaar en sterk genoeg om elke orkaan tegen te gaan en mocht je nog een kasteel willen bestormen kun je deze schommel wel gebruiken als stormram.

Donderdag de laatste training afgemaakt, was erg leuk in de vorm van een quize en dan is het altijd gewelidig om te zien wat een beetje competitie voor fanatisme in mensen vrijmaakt...

Het weekend hebben we wat rustiger aangedaan. Zaterdag werden we uitgenodigt om met allen docenten en familie op het strand te komen eten. Kim en ik hadden ook wat klaargemaakt namens onze groep en toen hebben we er een leuk feestje van gemaakt. Zondag zijn we op een motor gestapt en hebben een heerlijk end gereden en lekker lopen badderen in een rivier waarna we ´s avonds weer verder zijn gegaan met de documenten.

Maandag was de inaugeratie ceremonie van de school (mijn schommel was toen helaas nog niet af, de school ook nog niet trouwens). Was erg leuk, iedereen wilde een praatje doen en zoals gebruikelijk in nicaragua werd alles 20 keer herhaald. Ook kregen we een dansvoorstelling van hele jonge dames waar je rode oortjes van zou krijgen als je niet wist dan het normaal was hier. Van schudden met de billen kunnen we in nederland nog wel wat leren..

Maar de ceremonie was erg leuk en na afloop kregen we wat te eten en na op de foto te hebben gemoeten met alle docenten, dochters en verdere familie ging het feest door naar ons huis. Niet alle vrijwilligers waren uitgenodigd maar het was erg gezellig en het bier vloeide rijkelijk, lekker gedanst en geouwehoerd met de localen en alle mensen die ons in de 3 maanden hadden geholpen in Puerto Cabezas.

Een goede afsluiting, alleen jammer dat ik de dag erop zo vroeg opmoest om het document af te maken van de Docenten. Gelukkig was Johanna ondertussen weer voldoende beter om ons te helpen en hierdoor ging alles een stuk sneller.

Die dag alles grotendeels afgemaakt met een mooie constructie van Josue die vertaalde, johanna en ik die de boel uitwerkte en Kim die alles in elkaar zette. De dag erop hebben Johanna en Kim de puntjes op de i gezet en heb ik samen met de bouw jongens de schommel afgemaakt.
Het printen ging op z´n nicca´s dus wanneer zij 1 uur zeggen is hets om 6 uur s´avond klaar. Helaas niet meer persoonlijk uit kunnen delen maar wel door kunnen geven aan Irma de directice.

En donderdag op weg, we hebben de bus overgeslagen en hebben een grote vrachtwagen volgebouwd met alle spullen die mee moesten en van alle matrassen een heerlijk lounge gedeelte gemaakt. En na 5 uur hossen op de truck in een brandende zon waren we in Waspam. Waspam is een klein stadje die veel rustiger is dan Puerto, het ligt aan de Rio Coco en is ons uitvalsbasis voor in de weekenden. We sliepen de eerste nacht in het klooster gebouw van een grote kerk, was redelijk maar je moet niet al te veel criteria hebben voor hygiene en licht.

Licht valt hier zoizo regelmatig uit en dat was een van de jammere dingen ook die nacht want toe hebben kim en ik iets verkeerds gegeten en hebben de hele nacht en de dag erna nonstop naar de tiolet toe gelopen. Op dit moment gaat het iets beter maar nog niet geweldig.
Vandaag nog lekker even uitrusten en heb gisteren maar een hostelletje geboekt met kim voor de laatste 2 nachten samen. Morgen vertrekt zij naar Puerto en Maandag naar Nederland en ik eerst naar Ulhri, een dorpje stroomafwaards van Waspam en de weken erna verder de jungle in.

Ik heb er zin in en zal waarschijnlijk niet veel van mij laten horen. Erg jammer dat Kim moet gaan maar helaas waren haar vakantie dagen gewoon op. Als educatie team ben ik als laatste over en hierdoor hebben we de onderzoeksvragen wat aan moeten passen, waarschijnlijk komt er nog een meisje uit zwiterserland die hier rondreisde (en toevallig ook nederlands spreekt) om te helpen met het onderzoek.
Een andere wereld en een totaal ander project.

Dikke knuffel en tot over een paar weken.

Wout