Eerste Training en ups en downs.

Tijd vliegt hier en voor je het weet zit je alweer een maand in Nicaragua. 3 weken hard aan het werk en de eerste training is afgelopen Donderdag succesvol afgerond.

Het had nogal wat voeten in de aarde want na vele discussies en enkele miscommunicaties waren we als team maandag pas weer op 1 lijn en hebben toen aardig wat bergen moeten verzetten om te zorgen dat we alles rond kregen voor donderdag.

De training had als doel om een introductie te worden voor de volgende en begon leuk met een kennismakings-spel verzorgd door Brenda. Dit was direct een succes en werd vrolijk en leuk opgepakt door de docenten. Vervolgens kwam mijn wat meer theoretische stuk over het onderwijs in Nederland en de stukken die wellicht interessant zouden zijn voor het onderwijs hier. Dit viel wat zwaarder voor de aandacht, maar met enkele oefeningen tussendoor was er toch een mooie les gegeven.

Belangrijkste volgde nog en dat was de discussie die zou moeten leiden tot een beter beeld van het educatie systeem en wellicht zouden er al trainingen uit kunnen komen. Het moeten samenwerken tussen de docenten en het delen van informatie is nogal een uitdaging en maakte dit deel wat moeilijker. Maar dat geeft ons meteen weer enkele specifieke onderwerpen om aan te werken.

Wel leuk was dat, hoewel we de discussie niet volledig hebben gevoerd, we extra uit hebben kunnen wijden over enkele onderwerpen. Deze waren extra interessant voor hun en gaf ons ook meteen een onderwerp voor komende week. Wiskunde. Ze vinden het ook makkelijker als wij ideeën aandragen en er daarna met ons over discussiëren, een leuk idee maar na overlegt te hebben met mijn team en Kim, denk ik dat het ook wel erg belangrijk is om te zorgen dat ze zelf na gaan denken. Hun problemen zelf ter discussie brengen en proberen op te lossen en niet afhankelijk worden van buitenlandse hulp.

Kortom erg interessant en nuttig en ene goed begin voor de rest van het project.
Die avond was het afscheidsfeestje van Daan die weer terugging naar Nederland om de voorbereidingen te gaan treffen en dat was een groot succes. Het resultaat is meestal in de morgen en dat heb ik geweten.

Ik werd door Daan uit mijn bed getild omdat er een visser op de stoep stond om ons een dagje mee te nemen en dat moest nog geregeld worden. Dus met goede zin maar een gebrek aan energie lekker aan de bak gegaan. Vistrip was leuk om te regelen en ik dacht dat alles rond was voor zaterdag maar helaas. Maar daar vertel ik zo meer over.

Volgende agendapunt was een vergadering en taakverdeling voor de komende training en daarna zou ik een taart gaan halen voor Joshua, onze tolk die jarig was, om vervolgens te eten op de bouw en een middagje te helpen. Helaas hadden ze geen doos om het in te stoppen of iets om het op een fiets mee te kunnen vervoeren. Mike was er ook en samen hadden we dan afgesproken dat hij de taxi zou nemen met de taart en ik met 2 fietsen naar de bouw zou gaan.

Zo gedacht zo geregeld. Ik met 2 fietsen op pad en een gezonde Hollandse snelheid erin. Toen kwam mij tegemoet met veel te veel snelheid een drempel.... Ik vind dat ze toch iets moeten doen aan die te snel vooruitsnellende drempels....
Dus met teveel vaart op de drempel want de remmen zijn niet goed, en in plaats van de fiets los te laten hield ik hem en klapte deze onder het voorwiel van de fiets waar ik opzat en maakte een mooie buikschuiver over de stenen van Puerto.

Ego gedeukt en her en der stevige schaafwonden en 2 fietsen de ketting eraf. Dus snel opgestaan, uitlachende omstanders eens stevig in het Spaans een straat verder gescholden (Dank aan mijn tijd in Spanje voor het vocabulaire ;) ), ketting erop en weer op pad. Iets minder de Hollandse snelheden aangehouden en denk ik over 10 km een spoor bloed druppels achtergelaten.
Op de bouw verbonden en lekker aan het werk gegaan. Heb eigenlijk de hele middag niets anders gedaan dan cement gemengd met een schep. Weet je nu wat een luxe die beton molens zijn. Zwaar maar leuk werk en eens laten zien dat mensen van het Educatie team ook niet onder doen van de rest van de bouwvakkers. Leuk staan ouwehoeren met de lokale vrijwilligers.

Dag afgesloten met taart (lekker naast de mierzoet laag eroverheen) en lekker naar huis maar de dag afgesloten met op tijd naar bed. Want had spierpijn van het sporten met Tom van de week, pijn aan mijn benen, armen en handen en was ook nog verbrand.

De Vistrip op de volgende dag was wat later gepland dat de bedoeling en ik had alles zover ik dacht tot in de puntjes geregeld. Eten, drinken, vervoer, aas, draad, boot, Kaptein en een schappelijke prijs.
Waren al halverwege de trip naar de boot toen wij gebeld werden door de Kaptein dat we een formulier moesten hebben van Immigratie die hem verantwoordelijk stelde over onze veiligheid. Dat wisten we dus niet. Dus terug naar huis en nog een half uur staan discussiëren met de kapitein. Volgende keer maar ook dat stomme formulier regelen op een dag dat de gemeente open is en hoewel ik nu een zak met vis gerei heb ben ik denk ik wel mijn voorschot kwijt.

Niet getreurd want we hadden al vervoer en Marcus is een goede vriend van ons en brengt ons wel vaker ergens heen dus het doel aangepast. Prijs opnieuw afgesproken en hebben de rest van de dag op een maagdelijk stuk strand gezeten waar volgens de lokale bewaker van een fabriek in 3 maand niemand was geweest naast vissers.
Uiteindelijk toch nog een mooie dag geworden en thuis lekker nog gekokkereld om 2 taarten te maken voor Fey die om 12 uur jarig was en haar verjaardag nog gevierd in de lokale discotheek.

Nu een dag rust maar echt het gevoel dat de afgelopen 2 dagen langer duurde dan de week ervoor.

Op naar de volgende training en weer ene hoop wijzer geworden wat het is om als lompe Hollander in Nicaragua te zijn. Men blijft leren....

Kijk ook naar de voortgangs-film op de blog van de stichting:
http://samenscholen.blogspot.com/

en voor foto's op mijn facebook..